Als je ouder bent is het niet zo eenvoudig meer als vroeger. Veel relaties zijn ontstaan op school, in de discotheek of bar, in verenigingen, of op het werk. Hier zag je iemand dagelijks of wekelijks. Iemand die je in eerste instantie niet zo aantrekkelijk vond maar hierdoor beter kon gaan kennen kon op termijn gevoelens bij je wakker maken en dat je er zelfs verliefd op werd. Nu is het op het werk vaak zo dat alle leuke mannen en vrouwen getrouwd zijn. Ook kan het zo zijn dat je op een bedrijf werkt waar haast alleen maar mannen of vrouwen werken zodat je daar ook niemand van je gading tegenkomt. Je zal er dus op uit moeten. Voor mij is het zo dat ik in het uitgaansleven alleen maar veel jongere vrouwen tegenkom die uiteraard mij niet zien staan. Nu is het zo dat ik een relatie met een te groot leeftijdverschil niet zie zitten, je verkeert beide in een andere levensfase.
Op datingsites ken je de personen niet. Je hebt je wel een beeld gevormd hoe deze persoon er uit zou moeten zie en wat zijn of haar maximum leeftijd zou moeten zijn. Het gevolg hiervan is als de persoon niet geheel aan dit beeld voldoet je geen interesse hebt. Je neemt dus niet de moeite om een persoon die niet geheel aan dit beeld voldoet beter te leren kennen. Bij dates worden, vooral door vrouwen, te snel conclusies getrokken. Hoe kan je iemand nu in een uur beoordelen? Hoe kun je nu weten hoe deze persoon echt is? Geef je de ander wel echt een kans? Als je iemand beter wilt leren kennen zul je je in de situatie moeten bevinden waar dit mogelijk is of meerdere afspraken moeten maken, al denk je dat het niet echt wat voor je is, misschien blijkt later van wel.
Het probleem in het echte leven is dat er niet op iemands voorhoofd geschreven staat dat hij of zij beschikbaar is, je kent hem of haar niet, dus je gaat er vanuit dat hij of zij getrouwd is. Je zal eerst een gesprek aan moeten gaan om dit te weten te komen, maar doe je dit zomaar? De een wel, de ander niet. Als je je bezwaard voelt om dit te doen kom je ook niet verder.